from sine vino consecrato. It is plain that the latter language proceeded from no believer in transubstantiation. The former reading is, probably, not genuine. The date of this MS. seems to be 999, there being (f. 53.) a calendar containing, among other things, the days on which Easter had fallen during fifty years. The last year mentioned

is 999.

3

"Postquam typicum Pascha fuerat impletum, et agni carnes cum Apostolis comederat; assumit panem qui confortat cor hominis, et ad verum Paschæ transgreditur sacramentum, et quomodo in præfiguratione ejus Melchisedech, summi Dei sacerdos, panem et vinum offerens, fecerat, ipse quoque veritatem sui corporis et sanguinis repræsen– taret." (Comment. Hieron. lib. IV. in Matt. cap. xxvi. Div. Hieron. Strid. Opp. Paris. 1602. tom. VI. col. 130.) This appears to be the passage which furnished Bede with the matter contained in the first extract in note 5.

"Quodque infert (Hieremias sc.) Non comedent et non bibent: subauditur corpus et sanguinem Salvatoris, cæteraque his similia: erroremque omnem, dicit, inde descendere, quod ignoraverint Deum, nec habeant rectos oculos, sed cor eorum pronum sit ad avaritiam, ut aliena diripiant, et deceptorum sanguinem fudant." (Ejusdem Comment. in Hierem. lib. IV. cap. 22. tom. IV. col. 609.)

"Unum autem esse altare in Ecclesia, et unam fidem, et unum baptisma Apostolus docet: quod hæretici deserentes, multa sibi altaria fabricati sunt: non ad placandum Deum, sed in delictorum multitudinem: propterea leges Dei accipere non merentur, cum eas quas acceperant ante, contempserint.

Et si quod dixerint de Scripturis ; nequaquam divinis verbis, sed ethnicorum sensibus comparandum est. Isti multas immolant hostias, et comedunt carnes earum: unam Christi hostiam deserentes ; nec comedentes ejus carnem, cujus caro cibus credentium est." (Ejusd. Comment. in Osee. lib. II. cap. 8. tom. V. col. 134.) The wicked, therefore, according to St. Jerome, do not eat the Lord's body.

"Beatus quoque Augustinus de hac re sermonem fecit admodum luculentum, et aptum ædificationi atque instructioni fidelium. Quem sermonem totum epistolæ malui subjungere, quia nec est prolixus, et in ipsa brevitate magnæ instructionis ac suavitatis est plenus.

Hoc quod videtis in altare Dei, etiam transacta nocte vidistis, sed quid esset, quid sibi vellet, quam magnæ rei sacramentum contineret, nondum audistis. Quod ergo videtis, panis est et calix, quod vobis etiam oculi vestri renunciant: Quod autem fides vestra postulat instruenda, panis est corpus Christi, calix sanguis Christi. Breviter quidem hoc dictum est, quod fidei forte sufficiat; sed fides instructionem desiderat. Dicit enim propheta, Nisi credideritis, non intelligetis. Potestis ergo modo dicere mihi: Præcepisti ut credamus; expone ut intelligamus. Potest enim in animo cujuspiam cogitatio talis oboriri. Dominus noster Jesus Christus novimus unde acceperit carnem, de Virgine Maria: Infans lactatus est, nutritus est, crevit, ad juvenilem ætatem perductus est, a Judæis persecutionem passus est, ligno suspensus est, in ligno interfectus est, de ligno depositus est, sepultus est, tertia die resurrexit, quo die voluit in cœ

lum adscendit. Illuc levavit corpus suum, unde est venturus, ut judicet vivos et mortuos. Ibi est modo sedens ad dexteram Patris. Quomodo est panis corpus ejus, et calix, vel quod habet calix, quomodo est sanguis ejus? Ista, fratres, ideo dicuntur sacramenta, quia in illis aliud videtur, aliud intelligitur. Quod videtur speciem habet corporalem; quod intelligitur, fructum habet spiritalem. Corpus ergo Christi si vis intelligere, Apostolum audi dicentem fidelibus: Vos estis corpus Christi et membra. Si ergo vos estis corpus Christi et membra, mysterium vestrum in mensa Domini positum est, mysterium Domini accipitis. Ad id quod estis Amen respondetis, et respondendo subscribitis. Audis ergo Corpus Christi, et respondes Amen. Esto membrum corporis Christi, ut verum sit Amen. Quare ergo in pane? Nihil hic de nostro adferamus, ipsum Apostolum item audiamus. Cum ergo de isto Sacramento loqueretur, ait: Unus panis, unum corpus multi sumus. Recolite enim quia panis non fit de uno grano, sed de multis. Quando exorcizabamini, quasi molebamini; quando baptizati estis, quasi conspersi estis ; quando Spiritus Sancti ignem accepistis, quasi cocti estis. Estote quod videtis, et accipite quod estis. Hoc Apostolus de pane dixit, jam de calice quid intelligeremus etiam hoc dictum satis ostendit. Sicut enim ut sit species visibilis panis multa grana in unum consperguntur; tamquam illud fiat quod de fidelibus ait Scriptura sancta : Erat illis anima et cor unum in Deum: sic et de vino, fratres, recolite unde sit unum. Grana multa pendent ad botrum, sed liquor granorum in unitate confunditur. Ita Dominus Jesus Christus

nos significavit, nos ad se pertinere voluit; mysterium pacis et unitatis nostræ in sua mensa consecravit. Qui accipit mysterium unitatis, et non servat vinculum pacis, non mysterium accipit pro se, sed testimonium contra se." (S. Fulgentii ad Ferrandum Epistola 12. Opp. Paris. 1684. p. 227.) The whole of this important discourse, which does not appear in St. Austin's works, is copied verbatim by Bede, (ad Cor. i. 10. Opp. tom. VI. col. 479, 480.) The venerable expositor, therefore, distinctly taught this eucharistic tradition to our distant ancestry.

In the second extract Bede also presents exactly the received text of St. Austin. (In Johan. Evang. cap. 6. tractat. 26. edit. Benedict. tom. III. p. 2. col. 501.) This is the passage cited in our twentyninth Article, and although very plain against transubstantiation, yet there can be no question that what the great bishop of Hippo really wrote, rebuked that doctrine much more strongly. In the clause proculdubio nec manducat spiritualiter carnem ejus, &c. the word spiritualiter is clearly an interpolation, so likewise are the other words which have been included in parentheses. The proofs of the former fact cannot be better stated than in the words of the very learned M. Aubertin, to whose masterly work upon the Eucharist the author has been much indebted. "Addo secundo vocem spiritualiter ex qua Cardinalis subterfugium captavit, verisimilime, ne dicam certissime intrusam fuisse in eum codicem, secundum quem prima Augustini editio facta est, ac deinde in post editis incuria quadam, si non etiam forte ex industria, ad argumentum nostrum quadam tenus infirmandum, stu

diose conservatam. Nam quamvis Beda et Alcuinus, ejus discipulus commentariis suis in Joannem partim ex Augustino concinnatis, illam interponant his Augustini verbis utentes, in Prospero tamen non habetur, nec in ipsius Bedæ commentariis in Paulum ex Augustini verbis prorsus confectis, nec in Fulberto, nec in Thoma, nec in Valdensi, nec in Biele, locum hunc ex Augustino se proferre testantibus. Ad exemplaria autem manuscripta quod attinet, culpanda sane est nec est ullo modo excusanda Perronii aut incuria aut audacia adeo temere et inverecunde pronunciantis omnia vocem illam habere. An enim vidit omnia? Dubito, num vel unicum viderit qui eam haberet: neque enim omisisset illum nominare ac indicare, prout in ejusmodi solet. Estius quoque locum hunc citans cum hac voce spiritualiter, post illam, per parenthesin diminute ait, ut addunt quædam exemplaria. Sed quædam illa sint, non magis notat quam Perronius, nec, ut puto, magis vere. Nam Theologi Lovanienses qui Augustini opera ab aliis edita, ad plurimos codices MSS. recensuerunt, ingenue fatentur in MSS. non esse spiritualiter, licet illud reliquerint in editione sua. Codices quoque varii quos hic Perronio videre licuit, quosque ego propriis oculis vidi, (plures autem vidi,) variarum Bibliothecarum, Sangermanæ, San Victorianæ, Thuanæ, vocabulo illo carent." (Albertinus de Euch. Sacr. Davent. 1654. p. 720.) Bede in another place (ad Cor. i. 10. Opp. VI. 482.) thus gives the passage: "Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet et ego in illo. Hoc est ergo manducare illam escam, et illum bibere potum, in Christo manere, et illum manentem in se habere.