tom. II. p. 26.) In Spelman's Anglo-Saxon Psalter this Psalm is the thirty-first, and the Latin stands thus, "Conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina." This translation, probably, comes from the old Italic version, and is intended as a counterpart of the Septuagint, Εστράφην εἰς ταλαι πωρίαν ἐν τῷ ἐμπαγῆναι ἄκανθαν. (Ps. xxxi. 4. A literal translation of the Saxon is given above. The original is this: Ic beo zecýnned on minɲe ÿrmde ponne me bio tobɲocen se hrýcz. In the former half of these words, Spelman's Psalter exhibits the following variations: Lecynned ic eom on agnýrre min. The meaning, however, is the same with that of the words cited before from Spelman's Councils. These words stand in the last clause of a passage taken from Origen, detailing the seven remedies for sin. The following is Origen's own account of these remedies. "Audi nunc quantæ sint remissiones peccatorum in Evangeliis. Est ista prima qua baptizamur in remissionem peccatorum. Secunda remissio est in passione martyrii. Tertia est, quæ pro eleemosyna datur. Dicit enim Salvator: Veruntamen date eleemosynam, et ecce omnia munda sunt vobis. Quarta nobis fit remissio peccatorum per hoc quod et nos remittimus peccata fratribus nostris. Sic enim dicit ipse Dominus et Salvator noster: Quia si dimiseritis fratribus vestris ex corde peccata ipsorum, et vobis remittet Pater vester peccata vestra. Quod si non remiseritis fratribus vestris ex corde, nec vobis remittet Pater vester: et sicut in oratione nos dicere docuit, Remitte nobis debita nostra, sicut et nos remittimus debitoribus nostris. Quinta remissio peccatorum est cum converterit quis peccatorem ab errore viæ

suæ.

Ita enim dicit Scriptura divina, Quia qui converti fecerit peccatorem ab errore viæ suæ, salvat animam ejus a morte, et cooperit multitudinem peccatorum. Sexta quoque fit remissio per abundantiam charitatis, sicut et ipse Dominus dicit, Amen, dico tibi, remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum : et Apostolus dicit, Quoniam charitas cooperit multitudinem peccatorum. Est adhuc et septima, licet dura et laboriosa, per pœnitentiam, remissio peccatorum, cum lavat peccator in lacrymis stratum suum, et fiunt ei lacrymæ suæ panes, die ac nocte, et cum non erubescit sacerdoti Domini judicare peccatum suum, et quærere medicinam, secundum eum qui ait: Dixi pronunciabo adversum me injustitiam meam Domino, et tu remisisti impietatem cordis mei. In quo impletur et illud, quod Apostolus dicit, Si quis autem infirmatur, vocet presbyteros Ecclesiæ, et imponant ei manus, ungentes eum oleo in nomine Domini, et oratio fidei salvabit infirmum, et si in peccatis fuerit, remittentur ei. Orig. Hom. 2. in Levit. Opp. Paris. 1604. tom. I. p. 68.

16 "Hoc autem interest, inter actionem pœnitentiæ, seu exomologesin veteribus usitatam, et eam quæ nunc usu recepta est, quod olim, nisi, his operibus ab ecclesiæ præfecto injunctis rite peractis, absolutio, et reconciliatio, et communionis jus, per manus impositionem non concedebatur, ut ex multis Tertulliani, et Cypriani locis constat : itaque actiones illæ pœnitentiæ, cum ex fide, et animo vere dolente, et afflatu Spiritus Sancti, auxilio gratiæ divinæ hominis animum prævenientis fierent, ad remissionem quoque peccati impetrandam, et Dei offensam placandam valere putabantur, non quod

eam dignitate sua mererentur, sed quod iis animus hominis ad gratiæ divinæ susceptionem præpararetur, quo modo de operibus præparatoriis supra dictum est. Hodie vero statim, a facta confessione, manus pœnitenti imponitur, et ad communionis jus admittitur, et post absolutionem opera aliqua pietatis, quæ ad carnis castigationem et reliquiarum peccati expurgationem faciant, injunguntur; quod ipsum utiliter fieri potest, si periti Ecclesiæ ministri opera adhibeatur: de quo satisfactionis genere, Scholastici constanter docuere eam non rite fieri, nisi gratiam et remissionem culpæ ac pœnæ æternæ consequatur, quæ remissio fiat solo merito Christi, et ministerio sacerdotis, camque satisfactionem potissimum valere ad pœnas temporarias mitigandas, et reliquias peccati, ut diximus, expurgandas. Unde est illud Scholasticorum axioma: Nulla est satisfactio nisi præcesserit condonatio." Georgii Cassandri De Articulis Religiosis inter Catholicos et Protestantes Controversis Consultatio. Art. 12. De Confessione. Opp. Paris. 1616. p. 948.

17Formulam ordinariam absolutionis, sive reconciliationis pœnitentium, fuisse deprecatoriam, testantur quotquot hactenus legi, aut relata audivi antiquitatis ecclesiastica monumenta, ad annum usque salutis ducentesimum supra millesimum." Morin. de Poenit. p. 529.

18 Ex iisdem quoque ritualibus colligitur post annum millesimum, paulo plus minusve, quasdam ecclesias aliquid indicativum uni formulæ deprecatoriæ a plurimis ejusdem generis inserere cœpisse, quod tamen ad reconciliatonis substantiam ex eorum sententia et usu non pertinebat. Absolutionis insuper nomen, sive pura puta esset deprecatoria,

sive aliquid indicativum haberet admistum, de iis precibus et psalmis nonnunquam posterioribus seculis usurpari quæ ad reconciliationem pœnitentium substantialiter non spectabant. Denique deprecatorias formulas longe ultra trecentesimum annum supra millesimum in multis celebribus eclesiis continuatas esse." Morinus de Pœn. p. 546.

19 The following penitential service is extracted from one of the Cottonian MSS. in the British Museum. (Tiberius, A. 3. f. 43.)

can

Man mot hine gebiddan spa spa he mæz mid alcum gereonde 7 on ælcene stope. Nu ir her on englisc andetnýss 7 zebed. Ac re pe pir ringan pylle ne recze he na maɲe on pære andetnýrre bonne he pyncende pær fordon þe une hælend nele man on hine rýlfne leoze⚫ ne eac ealle menn on ane pisan sýnziað.

on

Ic eom andetta ælmihtizum zode 7 eac minum scrifte ealle þa sýnna þe me ære apýrzede zastar on bermiten habbað oðde on þizene æt-hryne on zoozode on ÿlde. pitende nitende pillende nellende on zerundfulnýsse. J ។ on pan-halnerre pe ic onzean zoder pillen zeFremmede. Gerpicnesse ic behate· & æfter þinre tæcinza dædbetan pýlle gif me lifer fɲuma fỳɲster zeunnan pille. Ic bidde pe eadmodlice pe min zartlica laɲeop eart þ þu me fore þinzie. & æt miner drihtner þrým-retle on domes-daze minɲe andetnýrra zepita sý.

A man ought to pray to him as he may and can, with every language, and in every place. Now is here, in English, a confession and prayer. But he who wishes to sing (say) this, let him say no more in the confession than he has done, because

our Saviour wills not that one should lie against himself; nor also do all men sin in one wise.

I am a confessor to almighty God, and also to my shriver, of all the sins with which malignant spirits have ever polluted me, both in eating and in touching, in youth, in age, knowing and ignorant, willing and unwilling, in soundness and in sickness, which I have committed against God's will. A cessation I promise, and will do penance, (or make reparation,) after thy teaching, if space of life will allow me. I pray thee humbly, who art my ghostly teacher, that thou wouldest intercede for me, and at my Lord's throne, on doomsday, be a witness of my confession.

"Domine Jesu Christe, tibi flecto genua mea, tibi corde credo, tibi confiteor peccata mea, miserere mihi miserrimo peccatori.

"Supplico te Dei sacerdos, te præsul, ut de his omnibus sis mihi testis in die judicii, ne gaudeat de me inimicus meus: et misericorditer pro me Dei clementiam deprecare, ut donet mihi veniam et indulgentiam omnium peccatorum meorum, et perducere me faciat ad æternam gloriam.

"Misereatur tui omnipotens Deus, frater N. et dimittat tibi omnia peccata tua, et tribuat tibi veram humilitatem, veramque patientiam, sobrietatem, atque tollerantiam, bonum finem, bonamque perseverantiam. Amen.

"Benedicat te quoque, frater, Deus Pater, sanet te Deus Filius, inluminet te Spiritus Sanctus. Indulgeat tibi Dominus omnia peccata tua præterrita, præsentia, et futura, et donet tibi possidere bona invisibilia per infinita seculorum secula. Amen.

"Pater noster.

Sed libera nos a malo. Con