Qui cursus anni; quo sol moderamine flectat Errantes stellas, medii ad prætoria mundi Regius ipse sedens; coëundi quanta cupido Ordine quæque suo teneat ; quo turbidus æstu Invadat terram fluctus, fugiatque vicissim, Luna, tuum comitatus iter; quæ splendida lucis Materies; septemque Iris trahat unde colores; Laus erit hæc saltem, nostroque hæc gloria sæclo. Quanquam etenim haud nostris illuxit prima diebus Vis animi, Newtone, tui, et felicior ætas Ingenii eximios jactet nascentis honores; Sed vidisse tamen, sed et audivisse docentem Te, decus o Patriæ, naturæ magne sacerdos, Contigit huic sæclo, et circum flevisse sepulcrum! Nec vero, interea, nobis non utilis unda Suppositis flammis, modicoque expansa calore, Mirum adeo tulit auxilium; stat turris ad auras Sulphurea nebula, et fumosis cincta tenebris, Pendet abhinc, vastamque extrudit in aëra molem Ferratis trabibus, centumque innexa catenis Machina; quin subtus calefactæ sævit aquæ vis Alta petens, gelidam tecti de culmine lympham Quæ simul accepit gremio, condensa residit, Desertumque super spatium, et vacua atria linquit: Nec mora, præcipiti tendens in inania lapsu Irruit, et portam obstantem circumfluus æther Deprimit; hinc motu alterno surgitque caditque Libra ingens, molesque graves, congestaque tollit Pondera non alio humentis penetralia terræ Auxilio ingredimur, qua divitis ima metalli Vena latet; tali domitum molimine ferrum In varias cogit formas, fingitque premendo Malleus; at veniet tempus cum viribus illis Adverso tardas urgebit flumine cymbas Navita, et obstantes vincet sine remige fluctus.
Sed neque nos ignota latent tua tenuia regna, Aura levis; quantos ibi nostri mira triumphos Vis tulit ingenii! lustratam navibus æthram, Littoribus longe patriis terraque relicta, Vidimus, et vasti superantes monia mundi Icarias homines ausos contemnere pœnas.
Quin et scire datur, quo crebris ignibus æther Innocuum micet, ardentem quo fulminis alam Ducat docta manus, certoque in tramite flammam
Dirigat; agnosco hæc nostris concessa diebus Arcana, et proavis longos ignota per annos. Nonne vides? nimborum inter coelique tumultus Præscripto celeres concurrunt ordine flammæ, Porrigit excelsum qua ferrea virga tridentem, Servatrix; tutis assurgunt templa columnis Interea, regumque domus, atque aurea tecta.
Hinc etiam variis aptat medicamina morbis Naturæ expertus sapiens, renovatque trementum Corpora fracta senum, et tristi languentia nocte Lumina. Jam, vitreo circumvolvente cylindro, Igneus exsiluit vigor, et penetrabilis artus Percurrit calor, et venis se immiscuit imis. Quid referam servata undis, ereptaque letho Corpora, dum sævis Acherontis faucibus hæret Eluctans aníma, et vultus et livida circum Tempora diriguit concreto flumine sanguis.
Atque ea dum in patrio molimina tanta movemus, Rite solo, interea haud segnes aliena per arva Assequimur famam, meritosque augemus honores. Vos fortunati, primum quibus ausa carina Spernere cæruleos fines, et limina rerum Antiqua, et magno nova quærere littora ponto. Talibus incœptis olim tua flumina, Amazon, Inventique Cubæ scopuli, Gyanæque paludes, Visaque thuriferis pulcherrima Florida pratis.
Non tamen Hesperius ductor, non classis Ibera, Non quos armipotens emisit Lisboa nautas, Laudibus Angliaci certent ducis; ille sonantes Annyanis scopulos inter, glaciataque ponti Claustra tenebat iter; non illum terruit Arctos Parrhasis, atque suis Boreas sævissimus oris. Nec minus immites tractus, et littora vidit Australi vicina polo, qua frigida pandit Saxosos Maloina sinus, atque altera nostris Subjecta imperiis, terrarumque ultima Thule.
Illum auri non dira fames, non impia duxit Ambitio, aut sævæ fallax pietatis imago; Sed patriæ divinus amor, sed vivida virtus Impulit, et meritæ laudis generosa cupido. Nec lustrare vias tantum, tractusque latentes Equoris, audaces jussit Brittannia puppes; Scilicet, oceani imperium, invictumque tridenten Classe virisque potens, tenet, æternumque tenebit Illa, maris Regina; en, Plata sonantibus undis,
Ultimus, en, Daonas, et fulva Tigris arena
Fundit opes varias, prædæque assueta Malaya
Submisso nostras veneratur acinace leges.
Quid tantum memorem imperium, quid subdita regna Ethiopum, primoque rubentia littora sole,
Et quibus occiduo curru jam lenior oris
Illuxit fessæ tandem vis sera diei.
Nobis, quos rapido scindit Laurentius amne, Felices parent campi; et quæ plurima Ganges Regna lavat; positis armis exterrita pacem Birma petit, gens dura virûm petiere Marattæ. Quid Javæ referam sylvas, quid saxa Mysoræ, Quæque nimis tepido consurgit proxima soli Taprobanen, lætasque tuas, Caffraria, vites? Tuque etiam, immeritis Gallorum erepta catenis, Anglorum læto fluitantia signa triumpho Vidisti tandem, Melite! tuque, inclyta Calpe, Firma manes, nostris dudum decorata tropæis; Quæ rupe Herculea, quæ milite tuta Britanno, Hispanumque minas et inania despicis arma! Interea, quæcunque viam tenuere per undas, Sæva licet nostro minitetur Gallia regno, Et conjuratis Europa ferveat armis, Submittunt humiles nobis vexilla carinæ.
Nec tamen has tantum meruit Brittannia laudes, Magna armis-major pietate-hinc ille remotos (Ille decus nostrum et meritæ pars optima famæ) Lustravit populos, et dissita regna tyrannûm, Panderet ut moestas arces invisaque Phoebo Limina, qua nigris late sonuere cavernis Assidui gemitus et iniqui pondera ferri.
Hinc etiam Libyco consurgunt littore turres, Et nostræ incultis monstrantur gentibus artes Hesperidum scopulos extra, et deserta Saharæ Fœda situ nec longa dies, cum servus iniqua Vincula rumpet ovans, et pictas Gambia puppes Et nova arenosis miretur mœnia ripis.
O patria, o nimium felix! seu pace volentes Alma regas populos, et justa lege feroces Arbitra compescas; seu belli tela corusces Fulminea metuenda manu,- -tu maxima ponto,
Tu circumfusis victrix dominaberis undis.
Cincta etenim patria frondentia tempora quercu Se comitem adjunxit, nostroque in littore sedem Aurea libertas posuit; non illa furentes
Sueta animos, cæcique incendere pectora vulgi; Qualis Sarmaticis olim regnavit in arvis,
Effera, sanguinea, aut qualem nunc Gallia plorat Maternis sparsam lacrymis et clade suorum; At regnis, Alurede, tuis quæ candida primum Effulsit, cœli soboles, quæ sæva Britannûm Frænavit corda, et torvis metuenda tyrannis Jura dedit:-longos illinc deducta per annos Imperia, et trino concordia foedere regna.
Marlburios testor cineres, effusaque Galli Agmina, cum luctu pallens Lodoicus et ira, Undique disjectas acies, fœdataque flevit Lilia, vix demum media securus in urbe, Quid libertatis potuit divinitus ardens. Flamma, quid invicti, testor, potuere Britanni? Nec jam magnorum proles oblita parentum Nascimur haud adeo divinus pectoris ardor, Martiaque edormit virtus: tua flumina, Nile, Testor, quasque Tagus dives devolvit arenas! Scilicet et fractas vidisti, Texela, classes, Et spes abruptas, atque irrita tela tuorum! Quid referam claras victrici classe, calendas Qua viridem Armoricen inter, Dumnoniaque arva Hesperio resonant Uxantia littora. fluctu?
Cum spreto malesana Deo, totumque per orbem Gallia, cæca, furens, cunctas sibi subdere gentes Sperabat, solioque sacros detrudere reges, Reppulit ipsa suo venientem littore pestem Anglia, et his saltem vetuit consistere terris. Ergo inter medias Europæ illæsa ruinas Constitit, haud rerum tantis-labefacta procellis, Devictas inter gentes, et diruta late Imperia; has coluit Pietas conterrita sedes, Has antiqua Fides, atque o, ni tristia fati Jura vetent, orbis primum cohibere tyrannos Nostrum erit, eversoque iterum succurrere sæclo.
RIDDLES OF PROFESSOR PORSON. [From "The Crypt."]
CORPORE parva licet, sum turribus altior: uno Stans pede, perpetui turbinis instar agor. Uno immota loco, soleo tamen usque moveri, In sola constans mobilitate feror. Consilii expertem me nauta sagaxque viator Consulat, haud fallax temporis augur ero. Si sapias, nostri similes fuge cautus amicos, Fortunamque parem, par levitate caput. II.
Vina bibo, quoties larga est mihi copia lymphæ ; Lympha mihi desit, nil bibo præter aquam.
Non metuit mea frons æstum, neque frigus; ad idem Usque comæ color est, perpetuusque decor. Ut decoro Phoebi, decoro sic Martis alumnos ;> Sanguine me Mavors, carmine Phoebus alit. Sæpe ut pascat heros, et lautas condiat escas, Me crudelis aqua vexat et igne coquus. Si, quibus involvar tenebris, evolvere possis, Particulam poteris, Lector, habere mei.
Nil video, quamvis oculos mihi semper apertos Ars dederit; patet os, nec licet ore loqui. Vin' loquar et videam? duce te, res utraque fiet; Ora oculosque meis junge,―videbo, loquar. Dat varios diversa mihi pictura colores,
Nunc ego deformis, nunc ego pulchra vocor.
In scena dominor, regnoque per orgia; sub me Impietas, error, fraus, amor, ira latent.
Me nunquam pietas, me nunquam candor amavit, Candoremque pium fingere docta scio. Mille arcana tego, tibi velo ænigmata mille,
Edipe; fac, ne te, neu tua sensa, tegam.
« PreviousContinue » |