Next, Os devoratum fauce quum hæreret Lupi: As a bone had been devoured, and was sticking in the Wolf's throat, it was during the suffering that Magno dolore victus cœpit singulos Now for Cicero, in his beautifully descriptive epistle: "Ex But an entire Number of your Journal, Mr. Editor, might be covered with evidence that "quum compulsi in castra Romani rursus obsiderentur" is correctly translated, "when the Romans driven back into their camp were again suffering siege." The adverb deinde is quite in its place, and, in my opinion, unattended with any obscurity.-It may be literally translated henceforth: that is—after the death of the Legate, and the wound of the Consul, Sustineo has its common meaning; it is quasi, meipsum teneo sub irruentem aliquem.-There may be a "parallel" meaning to the Greek verbs σréyw and anoστéyw; but Dr. Blomfield on revisal of his Glossary will desire to be not only parallel but ON the line of truth, and may perhaps improve it by giving us the manifest meaning of arceo or inhibeo, defendo or propulso. Thus, Δυσμενέων δ' ὄχλον Πύργος ἀποστέγοι, of Æschylus S. c. Th., Hostium multitudinem Turris propulset. This sublime Tragedian abounds in Oriental metaphors and Hebraisms. Пlúgyos is personified, and is a close resemblance to the 3d verse of the 61st Psalm, in which David compares the Almighty to a “Tower of strength,”, translated by the Septuaginta πύργος ἰσχύος. A similar instance of the personification of Πύρ yos occurs in the Ed. Tyr. of Sophocles vs. 1198. Ω Ζεῦ κατὰ μὲν φθίσας τὴν γαμψώνυχα Παρθένον χρησμωδόν Θανάτων δ' ἐμᾷ χώρα Πύργος ἀνέστας· κ. τ. λ. As to the favorite phrase of Livy,“ summa rerum," it may appear vague; it is nevertheless with the context always intelligible. The expression in English which comes nearest to it, and is the most literal version, is "most important interests,” “ best interests, "" dearest interests," which will suit almost every passage. Thus "Consilia populi, exercitus vocati, summa rerum, 'For thou hast been a shelter for me, and a strong Tower from the enemy. ubi aves non admisissent, dirimerentur." Liv. 1. 36. The decrees of the people, armies called out, their dearest interests might be disturbed unless the birds had given sanction. In the other sentence which M. has quoted, "ut summæ rerum prosperum eventum, ita haud sane incruentam ancipitisque certaminis victoriam, Romanis portendit:" As it portended an event favorable to the dearest interests of the Romans, so (it foretold) a victory by no means bloodless, and after a doubtful contest. J. W. Liverpool, 1st March, 1822. PROLUSIO EPIGRAPHICA de Inscriptione Græca in Museo Britannico asservata, AUCTORE FRID. OSANN, PROFESSORE JENENSI. SPECIMINIS loco commentationem hanc edo, qua operi lapidario, intra breve temporis spatium edendo, atque ita inscripto, Sylloge Inscriptionum antiquarum Græcarum et Latinarum, quas in Itineribus suis per Italiam, Galliam, et Britanniam factis exscripsit partimque nunc primum edidit F. Osann, bono omine præludere volui. Corpus hoc inscriptionum per singulos fasciculos, quorum primus, quum verba hæc legeris, in lucem dudum emissus erit, quibus membris comprehensum sit, étsi in Germania Prospectu operis ampliori ex tabernis librariorum gratis distribuendo satis constat, tamen inter exterarum nationum doctos indoctosque quum prævideam non defore, quibus gratum atque acceptum hoc syntagma titulorum antiquorum sit, ex re tam aliorum quam mea esse putavi, si opportunitate hac oblata usus, de ratione Sylloges hujus, quam Prospectu Germanice conscripto accurate explanavi, in transcursu hic præfarer. Titulorum, quos, si paucos excipis, omnes in itinere quatuor his abhinc annis instituto ipse exscripsi, Sylloge in quinque Sectiones dividi commode posse visa est, quarum Prima Marmora Elginia vulgo dicta, cum aliis in Britannia servatis ; Secunda Fourmontiorum nec non aliorum in Museo Regio Parisiensi exstantium partem; Tertia Museorum Romanorum, Vaticani maxime et Capito lini; Quarta Florentinorum; et Quinta aliarum Italiæ urbium, uti Neapolis, Venetiarum, Mediolani, etc., et Helvetia lapides continet. Hoc opus, quod ut pluribus commendem apud Viros doctos haud opus credo, Jenæ, ubi impensa mea et cura typis exaratur, in libraria Crockeria, Londini apud Bohte (4, York Street, Co vent Garden), Parisiis apud Treuttel et Würtz, nec non aliis urbibus Europæ terrarum primariis prostat. Titulus, qui primum hic editur, ex eorum Elginiorum est, quos Auctor Synopseos of the Contents of the British Museum, London, 1818. pag. 132. monet esse so imperfect as scarcely to admit of particular description. Numerabatur, quum anno 1818. describerem, cxc111. HP АӨ ЕГЕ ΜΟΣΑΝ ΙΣΗ ΕΓΙ ΗΣΜΟΥΣΙΚΗ ΧΛΙΔΩΝ ΧΡΥΣΙΑ ΕΧ ΚΙΒΩΤΙΟΝΣΕΣΗΜΑΣΜ Inscriptionis hujus, quovis latere misere mutilæ, etsi de argumento difficile est certi quid statuere, tamen donariorum consecrationem vel indicem ea contineri, et χλιδών et κιβώτιον, quæ manifeste eruas, perspicue docere videntur. Verba tamen THE MOYEIKHE VS. 6. quid sibi velint, assequi non magis potui, quam cujusnam templi dona hæc sint, in marmore memorata. In ætatem tituli e forma litterarum conjecturam facere licet, qua eum haud longe post Euclidem archontem (Olymp. 94.) conceptum fuisse, probabile admodum fit: id quod præsertim e forma litteræ I demonstrari potest. Adnotatio. Vs. 2. Athenæ nomen latere videtur, et mox vs. 4. ANEOHKE, præeunte nomine viri vel feminæ consecrantis in MOX terminato. Vs. 5. Quum nihil obstet quominus hoc donariorum indice ea omnia dona, quæ plures per annos pia mente templo oblata sint, recensita esse putemus, id quod factum videmus in alio titulo Elginio Sylloges nostræ Sect. I. No. X.,' in quo præmisso uniuscujusque archontis nomine ea omnia tum memorantur dona, quæ cujusque archontatu oblata sint: haud male mihi videor suspicari, litteris. El initium novi archontatus significari, atque quum unius tantummodo Atheniensium archontis nomen a littera incipiat, scilicet Xenæeneti, suo munere anno post Euclidem functi-nam Xenippi archontis nomen e Fastis Atticis Corsinus Fast. Att. T. 4. p. 68. seq. bene delevit-supplendum fere esse EIIENAINETOYAPXONTOE. At certo hæc, scio, pede non incedunt. Vs. 7. A fine supple EXON, pone quam vocem numerus, quot in χλιδώνι fuerint χρυσία, excidit. Χλιδων iisdem fere verbis inter donaria templo consecrata in alio titulo, quem ex Chandleri Inscr. Antiq. P. II. No. IV, 2. vs. 38. p. 54. Aug. Boeckhius Staatshaus haltung der Athener, Tab. v. No. xii, 6. accuratius edidit, memoratur, χλιδων χρυσία ἔχων Δ. Χλιδων autem quid sit, Phavorinus p. 1867, 35. ed. Basil. bene his docet: Χλιδῶνες, κόσμοι ὧν αἱ γυναῖκες περὶ τοῖς βραχίοσιν εἰώθασι φορεῖν καὶ τοὺς τραχύλους [lege τοῖς τραχήλοις.] Inter ornamenta muliebria etiam alii va referunt, veluti Hesychius h. v. Pollux 7, 96. Idem 5, 99. bene addit vocem etiam de pedum armillis dici, quod vox xowvórous confirmat. Cf. Winckelmanni Opp. omn. ed. Meyeri, T. 5. p. 57. Plura de h. v. dabit Schneiderus Lex. Græc. ed, novæ. Quonam autem modo xov Xpuoía exov explicandus sit, non ita facile liquet. Bockhius I. c. T. 2. p. 309. vernaculo sermone interpretatus est eine Spange mit zehn Goldstückchen, vereor, ut recte, si quidem v. Goldstückchen numos aureos intellexit. Vocem enim xpuríov etsi negari non potest de pecunia numerata subinde dici, quod annotarunt Sturzius Lex. Xenophonteo h. v. T. 4. et Reiskius Indice Eschinis h. v. p. 1214., tamen quum idem Boeckhius alio sui operis loco, pag. 213. T. 2., bene monuerit, apyúpiov et Xpuolov etiam de argento et auro nondum percusso dici, hanc potius significationem vocis hic prætulerim, quum præsertim massas artificiose elaboratas intelligis, veluti globulos in rosarum vel nescio quam aliam formam figuratos, quibus armillæ exornari solebant. V. Caylus Recueil d'Antiquités, T. 5. tab. 93. Vs. 8. KIßário de quavis maxime lignea cista, in qua siccum quodvis condatur, dictum inprimis inter dona memoratur sacro vovenda. V. titulum e schedis Boeckhii a Carolo Ottofrido V. Synopsis of the Contents of the British Museum, pag. 143. No. 283. Müller Egineticorum libro p. 160. editum. Suidas T. 2. p. 312. Κιβωτὸς καὶ κίστις διαφέρει· ὅτι ἡ μὲν κίστις εἰς ὑποδοχήν ἐστιν ἐδεσμάτων, ἡ δὲ κιβωτὸς ἱματίων καὶ χρημάτων: quæ fere etiam Scholiastæ verba sunt ad Aristophan. Equit. 1219. Vide etiamn lapidem Chandleri supra laudatum, in quo quæ donaria templi minutiora memorantur, cibotiis condita dicuntur, unde de usu harum cistarum in templis necessario conjecturam capere licet. In usu privato pecuniæ condendæ κιβωτος et κιβώτιον iuserviebat : cf. Lysias in Eratosth. p. 390. Reisk., Xenoph. Anab. 7, 5, 14. Quare cistæ hæ plerumque claustro munitæ: v. Demosthen. in Aristogit. p. 788. seq. Vitiose in Isidoro, Orig. 20. 9. p. 1320, 47. ed. Godofredi vulgatum: CIBUTUM. Græcum nomen est, quod nos arcam dicimus. Denique de vocis significatione, qua pro σορῷ mortuorum dicatur, lubet hæc annotare: “ * κιβόλιον. Plutarch. Conviv. Septem Sapient. Τ. 2. p. 148. ed. Xyl. εἴδω λον ἀνθρώπου τεθνηκότος ἐν κιβολίῳ περιφερομένου. Idem significat vox quod sequiori ætate κιβώτιον plerumque appellatur, veluti apud Zonaram Lex. T. 8. p. 179. Etymol. M. p. 412, 29. Ζύγαστρον, τὸ κιβώτιον-κυρίως ἡ ξυλίνη σορός. Pollux 7, 160. 10, 150. Moschopulus ad Hesiodi Op. 600. p. 136. 6. ed. Operæ pretium videtur hanc inscriptionem memorabilem in Egina insula repertam hinc repetere : ΙΙΙΩΙ: 11 : ΑΛΥ ΩΙΤΑΔΕΧΑΛΚΙΟΝΘΕΡΜ ΡΟΝ : 1 : ΦΙΑΛΑ : 11 : ΓΕΛΕΚΥΣ : 1: ΧΛΟΣ : Π ΚΛΙΝΑ : ΙΙ : : ΜΑΧΑΙΡΙΑ : 111: ΧΑΛΚΙΟΝΕΓ ΛΟΤΗΡΙΟΝ : 1 : ΑΡΥΣΤΙΧΟ |